In de tijd van jdw was het een goed gebruik dat welgestelde jonge mannen na hun studie en voor ze trouwden een tour door Europa maakten. Om levenservaring (in elke zin van het woord...) op te doen, kunst te zien en cultuur te snuiven. En de bollebozen pakten nog een studietje of promotie mee onderweg. Johan, rechtenstudent, promoveerde tijdens deze tour die hij met broer Cornelis maakte in 1645 in Angers, Frankrijk. Zo’n trip heette een Grand Tour. Ik ben mijn ‘reis’ daarom gekscherend de Petit Tour gaan noemen. Ik heb de promoties en bepaalde elementen van levenservaring eruit gehaald maar cultuur te over, en ik zal links en rechts nog vast wat kunst oppikken ook.
Gister begon mijn Petit Tour in Brielle. De zeilboot van mijn lief is daar gestationeerd en we brachten hem naar Dordrecht. Daar beginnen we officieel. Een paar dagen touren is sowieso leuk met de boot maar het is een extra bonus dat we ons gedeeltelijk niet gemotoriseerd verplaatsen. In de jaren jdw was vervoer volledig afhankelijk van menselijke en/of dierlijke spierkracht of windkracht aangezien de industriële revolutie nog een jaar of 100 op zich zou laten wachten. De wereld was een stuk groter, relatief gezien. Deze ‘vertraging’ in onze PT brengt ons een beetje in een Gouden Eeuw tempo. Bovendien is het gewoon erg leuk om per boot te reizen.
We varen de Oude Maas op en zien, net als Johan die zag als hij per trekschuit (2 x overstappen, 1 overnachting) zijn geboortstad bezoekt, de kerktoren van Dordt oprijzen en mogen onze boot midden in de historische binnenstad afmeren. Je hoeft maar een rondje om je as te draaien om een heleboel panden te zien met anno’s op de gevel die stammen van voor of tijdens jdw. De romanticus in mij roert zich, jdw moet dit, wat mijn ogen 400 jaar later zien, ook gezien hebben. Als deze stenen toch eens konden praten.
We beginnen bij het begin. Het geboortehuis van Johan. Vlak onder de Grote Kerk; de Grotekerksbuurt 21. We lopen er eerst nog gewoon voorbij ook. Maar daar is het. Een gallery is erin gevestigd en naar de zichtbare prullaria te oordelen vindt de eigenaar van het pand het ook wel leuk om te laten zien aan de voorbijganger welke geschiedenis zijn vastgoed bewaard. Het huis is niet meer helemaal in oorspronkelijke tact. Naar ik begrepen heb bestond het vroeger uit een voor- en achterhuis waarvan het achterhuis door de familie De Witt bewoond werd. Het achterhuis heeft echter de stadsvernieuwing niet overleefd dus dat is er niet meer. Maar aangezien het voorhuis ook De Witt bezit was is dit toch voorzien van een gedenksteen. Ik kan me ook best voorstellen dat jdw daar de voordeur uitstapte op weg naar de kerk, het stadhuis en de kroeg (?). Ik doe net alsof ik de voordeur uitstap en kijk om me heen. Links zie ik het Stadhuis van Dordt. Ik ken de geschiedenis van het pand niet dus weet niet of dat in de jaren jdw ook al zo was en of Johan dus hetzelfde uitzicht had. Zo ja was de plek waar zij woonden voor de hand liggend. De vader van Johan, en zijn voorvaderen lang daarvoor, was jarenlang burgemeester van Dordrecht. Dordrecht was in die tijd een invloedrijke stad en belangrijk ook voor de handel door zijn strategische ligging aan het water. Het burgemeesterschap van Dordrecht was dus niet bepaald een baantje voor erbij. Rechts kijk ik tegen de Grote Kerk aan, weer zijn ogen 400 jaar terug en de mijne in 2018. Tussen stadhuis en kerk staan voorover hellende huisjes waarvan ik me makkelijk voor kan stellen dat die ook tot het beeld behoorde dat jdw zag zodra hij de voordeur dichttrok. De straat is voorzien van glimmende stenen, hoewel het aannemelijk is dat deze er 400 jaar geleden ook zo uitzagen geloof ik niet dat deze bewuste bestrating al 400 jaar ligt. Dat geeft ook niet, het geeft een charmante historische sfeer aan het straatje.
We lopen richting kerk, ik weet zeker dat ik vele De Witt voetstappen passeer. Maandag is het de dag waarop jdw en zijn broer vermoord werden. Dat wordt herdacht bij het standbeeld van de twee in Dordt. Daar gaat de PT verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten